Soms stel ik mijn kinderen eens een 'andere' vraag. Eentje die niet zit in de dagelijkse kit van 'Hoe was het op school?', 'Wat wil je eten vandaag?', 'Wiens sokken slingeren er hier weer rond?' Die vragen zijn trouwens totaal overbodig, want het antwoord is geheid 'Goed', 'Maakt niet uit, zolang ik het maar lekker vind', 'Niet van mij'. Dus wil ik mijn kinderen nog eens een écht antwoord ontlokken, gooi ik mijn vragen af en toe over een andere boeg.
We zitten aan de ochtendtafel. Meestal het moment waarop ik spaarzaam ben met woorden. Ik schraap mijn keel en vraag gedecideerd: 'Lara, mocht jij een kerstboomversiering zijn, welke vorm zou je dan hebben?' Even heeft het effect. Het kauwen op de boterham stopt, één wenkbrauw schiet de hoogte in, de andere trekt in een lichte frons. Nog net voordat ik tevreden kan genieten van het effect van mijn verbale verrassing, kauwt ze verder en antwoordt ze 'handdoek'. En zo brengt ze mijn boeg een trapje hoger. The game is on!
Reacties
Een reactie posten